Optymalizacja ilości wysiewu pszenicy ozimej
Plon pszenicy ozimej zależy od optymalnej szybkości siewu, której wielkość zależy od warunków klimatycznych, żyzności gleby, prekursora, nawozu, cech biologicznych odmiany, czasu i metod siewu, jakości nasion itp.
Problem szybkości wysiewu ziarna ma tysiącletnią historię, poświęcono mu wiele prac eksperymentalnych i teoretycznych, a naukowcy wciąż nie są zgodni co do jego wielkości, a nawet wartości w kształtowaniu uprawy.
Szybkość wysiewu jest starą i zawsze nową główną kwestią technologii. W XIII wieku. Czeski król Przemysl Otakar II orzekł, że wskaźnik wysiewu na ubogich glebach powinien być wyższy niż na dobrych. P. Crescentius na początku XIV wieku. ostrzegł przed nadmiernym wzrostem ilości wysiewu, aby chleb nie był „duży i biedny”. N. Kuleshov uważa, że poprzez zwiększenie ilości wysiewu możliwe jest osiągnięcie wymaganej liczby roślin w odpowiednim obszarze, ale nie jest w stanie osiągnąć pełnej mocy roślin.
Zmniejsza się uprawa jak w przypadku upłynnienia i zagęszczenia roślin. W zagęszczonych uprawach z powodu niewystarczającej ilości światła na początku łodygi, znaczna część pędów i całych roślin obumiera, aw tych, które przeżyją, rozwój spowalnia, tworzy się słabe ziarno iw rezultacie zmniejsza się wydajność. Wzrost wskaźnika wysiewu prowadzi do poważniejszych chorób. W zagęszczonych uprawach rośliny są wyciągane, podatne na wyleganie. Są źle hartowane, bardziej zniszczone przez szkodniki. Aktywność fotosyntetycznej aktywności roślin gwałtownie spada.
Wszystkie te niekorzystne czynniki łącznie, jak również wzajemne hamowanie roślin w procesie wzrostu, zmniejszają ogólny wskaźnik przeżywalności w czasie zbiorów, produktywność poszczególnych roślin i ogólnie upraw.
Nieuzasadniony wzrost ilości wysiewu zmniejsza realizację potencjalnej wydajności zbóż. Tworzą się uprawy, które nie są jednorodne pod względem gęstości: zagęszczone lub skroplone w miejscach, w których rośliny wypadają. Ponadto, im wyższa jest szybkość wysiewu, tym gorsza jest równomierność sadzenia roślin.
Na uprawach skroplonych plony zmniejszają się z powodu niepełnego wykorzystania obszaru żywności i większego zanieczyszczenia upraw. Przy małych dawkach wysiewu skutkiem silnego krzewienia jest tworzenie dużej liczby napadów i przysiadów, które nie wytwarzają ziarna ani nie wytwarzają słabo rozwiniętego ziarna.
Nadal nie ma zgody co do wskaźnika wysiewu na glebach biednych i żyznych, na wysokim i niskim poziomie nawozów, po najlepszych i najgorszych poprzednikach. Jak zauważył D. Pryanishnikov, im lepsze warunki wzrostu, tym niższa powinna być szybkość wysiewu. Wyniki eksperymentów i praktyka uprawy pszenicy ozimej potwierdzają ten pomysł, ponieważ na żyznych glebach tworzy się optymalna gęstość drzewostanów łodyg z powodu intensywnego krzewienia i lepszego przeżycia.
Istnieje jednak inna opinia, która jest powszechnie stosowana w praktyce - potrzeba zwiększenia dawki wysiewu na wysokim tle rolniczym, ponieważ dzięki lepszemu dostarczaniu składników odżywczych możliwe jest uprawianie większej liczby roślin na jednostkę powierzchni.
Powodem różnic w ilości wysiewu w zależności od żyzności gleby jest to, że eksperymenty przeprowadzono w różnych warunkach glebowych i klimatycznych oraz przy różnych technologiach uprawy.
Zmieniono dawkę wysiewu i zależnie od poprzednika. Również w tej kwestii wyrażono przeciwne poglądy. Szybkość wysiewu po najlepszych poprzednikach (roślinach wieloletnich) maleje, a po najgorszym rośnie. Zależy to od warunków glebowych i klimatycznych: wzrasta w wilgotnych obszarach i maleje w suchych południowych.
Na glebach ciężkich, gdzie kiełkowanie nasion jest mniejsze, zwiększa się szybkość wysiewu, a na glebach strukturalnych, które zapewniają lepsze kiełkowanie, uzasadnione jest pewne zmniejszenie dawki wysiewu.
Szybkość wysiewu jest bezpośrednio związana z terminami siewu. Podczas siewu we wczesnych stadiach rośliny dobrze się rozwijają i tworzą normalną łodygę z mniejszymi dawkami wysiewu. W późnym siewie, aby stworzyć optymalną liczbę łodyg produktywnych na jednostkę powierzchni, należy zwiększyć dawkę wysiewu.
Prawdopodobnie najbliżej prawdy są naukowcy, którzy biorą pod uwagę plastyczność roślin zbożowych - ich zdolność do regulowania liczby łodyg za pomocą krzewienia w zależności od dostępności składników odżywczych, światła, wilgoci, ciepła, to jest tych czynników, które umożliwiają uprawę roślin w różnym tempie siew
Wydajna łodyga i szybkość wysiewu. Niezależnie od szybkości siewu, rośliny stosujące krzewienie lub tworzenie sterylnych uszu zmniejszają gęstość łodygi do stałej wartości. Zgodnie z naszymi danymi gęstość łodyg produktywnych mieści się w przedziale 580 - 600 szt / m2 przy dawkach wysiewu od 2 do 5 milionów / ha.
Badania Instytutu Hodowli Ziarna pokazują, że dzięki dobremu przygotowaniu gleby i optymalnej wilgotności, dawki wysiewu 3, 4, 5, 6 milionów / ha dały taką samą wydajność. Według I. Foltina w Europie prawie takie same plony uzyskuje się przy siewie 2,5 i 5 milionów żywotnych nasion na hektar. W Anglii zbiera się nawet 60 centów na hektar zboża, nawet przy gęstości stojącej 60 roślin na 1 m2. Według innych danych, przy dawce wysiewu 100 kg / ha, prawie 700 produktywnych łodyg powstaje wiosną.
Jak widać, plon jest mniej zależny od liczby roślin na 1 m2, a więcej od liczby łodyg produktywnych. Dlatego propozycja Savitsky, z definicji, wskaźnik wysiewu z optymalną łodygą, wykonany w latach 50. i wciąż niezrealizowany, zasługuje na więcej uwagi.
Gęstość roślin to nie tylko szkielet przestrzennej budowy powietrznych części roślin, ale także ich system korzeniowy. Dlatego uprawy, zoptymalizowane pod względem liczby i jednolitości rozmieszczenia roślin i łodyg, mają najlepsze warunki do dostarczania gleby, światła i powietrza. Jest to szczególnie ważne w zmniejszaniu stresu środowiskowego przy uprawie przy użyciu intensywnych technologii.
Według poszczególnych instytucji badawczych i odmian, optymalne wskaźniki siewu odmian pszenicy ozimej wahają się od 4-6 milionów / ha.
Jednym z powodów tak nadmiernego zużycia nasion może być niska jakość siewników, niewystarczający poziom dyscypliny technologicznej. Do tego należy dodać kilka zaleceń naukowych wzywających do zwiększenia wskaźnika wysiewu w celu zwiększenia wydajności.
We wczesnych latach rozwoju intensywnych technologii, jednym z wymogów, które wymagają posiadania 500-700 produktywnych pni na 1 m2, jest szeroko rozpowszechniona idea, że gęstość może być utworzona przez zwiększenie szybkości wysiewu. Doprowadziło to do tego, że zaczęli siać 5-6 milionów / ha, lub 300 kg / ha nasion, a nawet więcej. Takie wskaźniki wysiewu nie są oparte na nauce. Nie tylko nie wpływają na wzrost plonów, ale także znacząco obniżają jego jakość, zwiększają ilość stosowanych pestycydów i koszty zboża.
W związku z tym niektórzy badacze uważają, że najlepszy jest niższy poziom wysiewu - 3,5-4,5 mln / ha. Przy intensywnej technologii uprawy, gdy tworzone są bardziej sprzyjające warunki dla wzrostu, racjonalne jest tworzenie formowania optymalnej łodygi przy użyciu zdolności pszenicy ozimej do krzewu, a nie poprzez zwiększanie szybkości siewu.
Zapewniając wysokie kiełkowanie pola (90%) i produktywną krzaczliwość (2,2-2,5 do 3), szybkość wysiewu może spaść do 2-3 milionów / ha ze względu na wzrost wydajności poszczególnych roślin. Mniejszą gęstość roślin kompensuje intensywne krzewienie i tworzenie się dużego kolca.
Przy niższych dawkach wysiewu zwiększa się odporność na wyleganie, system korzeniowy zwiększa się z powodu pędów, efektywnie stosuje się nawozy mineralne, poprawia się indywidualny rozwój każdej rośliny, zmniejsza się fitosanitarny stan roślin, zmniejsza się walka międzygatunkowa między roślinami, kiełkowanie pola, mrozoodporność zimowa, wzrost przeżywalności. Wszystko to przyczynia się do tworzenia wysoce produktywnych upraw i uzyskiwania wysokiej jakości ziarna przy wysokich wskaźnikach efektywności ekonomicznej.
Wraz z innymi czynnikami agrotechnicznymi A. Nikiforovich uważa optymalną szybkość siewu za sposób na stworzenie najbardziej zaawansowanego systemu optyczno-fizjologicznego upraw do tworzenia plonów. Problem powstawania wysoce wydajnych upraw jest przede wszystkim związany z zadaniem stworzenia optymalnej gęstości na polu. Pod optymalną podstawą pnia rozumiemy taką liczbę produktywnych łodyg na jednostkę powierzchni, co daje całkowite zamknięcie roślin i pozwala na efektywne wykorzystanie obszaru odżywiania i oświetlonej powierzchni liści, zapewnia najwyższą wydajność fotosyntezy i maksymalną wydajność w tych warunkach.
Według wieloletnich badań prowadzonych na polu doświadczalnym Wydziału Technologii w uprawie roślin we Lwowskim Narodowym Uniwersytecie Agrarnym, konieczne jest stosowanie małych dawek wysiewu przy uprawie pszenicy ozimej przy użyciu intensywnej technologii.
W pierwszym etapie badań zbadano zakres dawek wysiewu, zalecany dla strefy - 4; 4,5; 5; 5 500 000 / ha. We wszystkich odmianach wyższe plony powstały przy wysiewie 4 i 4,5 mln / ha. Wzrost wskaźnika wysiewu do 5 i 5,5 mln / ha spowodował znaczny spadek plonu.
Ponieważ optymalne wskaźniki wysiewu okazały się wynosić 4 i 4,5 miliona / ha, w kolejnych latach konieczne stało się zbadanie wskaźników siewu poniżej 4 milionów / ha.
Jak widać z tabeli. 1, w odmianie Mironovskaya 65, najwyższy plon wystąpił w wariantach o wskaźniku wysiewu 3 i 3,5 mln / ha - odpowiednio 59 centów na hektar i 59,6 centów na hektar. Zwiększenie ilości wysiewu o ponad 3,5 miliona / ha wpływa na zmniejszenie wydajności upraw. Tak więc, w wariancie z wysiewem 4 mln / ha, plon zmniejszył się w porównaniu z dawką wysiewu 3.500.000 / ha, o 1.3 q / ha.
Tabela 1. Plon odmian pszenicy ozimej Mironovskaya 65 w zależności od szybkości wysiewu
Przy wysiewie 4,5 mln / ha wydajność wynosi 57,1 c / ha, lub mniej niż 2,5 c / ha, przy 5 mln / ha spadła o 3,3 c / ha i przy 5,5 mln / ha - o 4,6 t / ha w porównaniu z opcją plonu - 3,5 mln / ha. Stwierdzono bliską odwrotną korelację (r = - 0,957) między plonami a wskaźnikami siewu pszenicy ozimej.
Należy zauważyć, że dane te uzyskano, gdy hodowano je w tradycyjnej technologii intensywnej, przeznaczonej do dużych dawek wysiewu. Nawozy azotowe nie były używane jesienią, co zmniejszyło współczynnik krzewienia. Dlatego grube uprawy miały tę zaletę. Główną część azotu (N60) wprowadzono na IV etapie organogenezy, gdy azot nie mógł wpływać na intensywność krzewienia, i został użyty do utworzenia masy wegetatywnej i produktywności ucha istniejących łodyg.
Trzeci opatrunek (N30) na etapie VIII zwiększył wagę ziaren i wskaźniki jakości. Z 120 kg / ha substancji czynnej azotu do tworzenia łodygi produkcyjnej użyto tylko N30, które dodano do pierwszego opatrunku po odnowieniu sezonu wegetacyjnego.
Oczywiste jest, że dzięki zastosowaniu technologii zaprojektowanej dla małych dawek wysiewu (3-4 mln / ha), wydajność w tych wariantach wzrośnie jeszcze bardziej w porównaniu ze wskaźnikami wysiewu 4,5-5,5 mln / ha. Ponadto, nawet przy równych plonach w przypadku siewu 3-4 mln / ha, ziarno jest znacznie niższe niż koszt wynikający z oszczędności nasion (do 1 centner / ha), a najlepszy stan fitosanitarny upraw przyczynia się do zmniejszenia stosowania pestycydów.
Podwyższono również jakość ziarna w wariantach o niższej dawce wysiewu (Tabela 2). Cieplność wzrosła z 77% przy 5 500 000 / ha do 86% przy dawce wysiewu 3 mln / ha. Masa 1000 ziaren w tych wariantach wynosiła odpowiednio 42,3 i 44,2 g, zawartość białka i glutenu wzrosła o 1%.
Tabela 2. Jakość ziarna odmian pszenicy ozimej Mironovskaya 65, w zależności od szybkości wysiewu
Za pomocą ukierunkowanych środków można znacznie zwiększyć wydajność opcji przy niższych wskaźnikach wysiewu. Utworzenie kwadratu odżywiania w postaci kwadratu i równomiernego rozmieszczenia nasion na placu pozwala zmniejszyć dawkę wysiewu do 2-3 milionów / ha. Zgodnie z danymi badawczymi, przy zastosowaniu odpowiedniej technologii, uprawy o wydajności wysiewu 80-100 kg / ha (2 miliony / ha) dały wysoki plon w porównaniu z wariantami, w których wysiano 280-300 kg / ha (6 milionów / ha) nasion.
Ustalenie optymalnych wskaźników wysiewu pokazało, że łatwiej jest uzyskać optymalną gęstość łodyg produktywnych z mniejszej liczby roślin niż z dużej. W większości przypadków optymalny odsetek siewu pszenicy ozimej w warunkach wystarczającej wilgotności w Zachodnim Lesie-Stepie Ukrainy wynosi 3-4 mln nasion na hektar, lub 130-150 kg / ha (3 mln / ha) i 160-200 kg / ha (4 mln / ha) ha)
