Ірына Нэльсан: для раскруткі ў ЗША патрэбен «жоўты хайп»

22 верасня стартуе вялікі гастрольны тур па краіне вядомай спявачкі Ірыны Нэльсан. Напярэдадні падзеі карэспандэнт «ВМ» пагутарыла з артысткай

- Будучы ў Амерыцы ў 2010 годзе, вы бачыліся з тагачасным прэзідэнтам ЗША Баракам Абамам, і ён зрабіў вам падарунак. Што ён падарыў?

- Шкляную паўсферу, на якой выгравіраваны дата і назва мерапрыемства, на якім мы сустрэліся. Гэта была сустрэча з сенатарам ад штата Каліфорнія Барбарай Баксёр.

- Вы адправіліся ў ЗША, каб зрабіць міжнародны расійскі праект?

- Не, не стаяла такой мэты. У ЗША мы з Вячаславам Цюрын (муж і прадзюсер Ірыны Нэльсан. - Заўвага. «ВМ») прыехалі, каб набрацца вопыту, пагутарыць з амерыканскімі прадзюсарамі, паглядзець, як працуе музычная індустрыя ў сусветным цэнтры шоў-бізнэсу ў Лос-Анджэлесе. І там мы запісалі англамоўны альбом, які адрозніваецца ад творчасці гурта «Рэфлекс» перш за ўсё тым, што песні закранаюць сацыяльна-філасофскую тэматыку.

Наогул жа Вячаславу вельмі спадабалася Каліфорнія, Лос-Анджэлес, і ён хацеў там жыць. Нам вельмі хутка аформілі грын-карты, і фактычна магчымасць застацца ў ЗША стала рэальнай. Але я вельмі моцна сумавала па доме, мне не хацелася заставацца ў Амерыцы. Каб чымсьці сябе заняць, я захапілася ёгай. Так я трапіла на курсы выкладчыкаў ёгі, скончыўшы якія, атрымала сертыфікат-дыплом.

- За час жыцця ў Злучаных Штатах выпушчаныя вамі песні ўваходзілі і трымаліся на высокіх пазіцыях у аўтарытэтных амерыканскіх музычных чартах. Гэта не падштурхнула вас на тое, каб усё ж перадужаць сябе і зрабіць сусветны паспяховы музычны праект?

- Навошта гэта трэба было, калі ў мяне шматмільённая аўдыторыя ў Расеі? Тым больш што нават выпушчаны англамоўны альбом выходзіў менавіта для расейцаў.

У Амерыцы прыйшлося б ўсё пачынаць з нуля. І гэта пры тым, што там вялікая колькасць мясцовых таленавітых музыкаў, таму вельмі вялікая канкурэнцыя на музычным рынку. Да таго ж мае прыхільнікі ў Расіі чакалі майго хутчэйшага вяртання.

Вядома, я парадавалася таго, што мае песні трапілі ў сусветны чарт, але не настолькі, каб кардынальна мяняць свой лёс. Я настолькі моцна ў той момант захацела вярнуцца ў Расію, што ў нас з Вячаславам пачаліся сур'ёзныя рознагалоссі - ён хацеў застацца. Пасля вяртання ён сумаваў па Амерыцы, і гэтая тэма перыядычна ўсплывала ў нас у размовах. Але я зразумела, што ЗША - не мая краіна, мне яна не спадабалася. І нягледзячы ні на што, я бачу сваё развіццё, рэалізацыю толькі тут.

- Ірына, а амбіцыі? У вас шмат расійскіх музычных узнагарод. Але ці не было жаданне атрымаць галоўную музычную ўзнагароду - "Грэмі"?

- На той момант я ўжо перарасла пагоню за нейкімі ўзнагародамі і тытуламі. Мяне ўжо тады больш цікавіла развіццё ёгі - прычым не толькі і не столькі з пункту гледжання нейкіх фізічных практыкаванняў, але і ў тэасофскага сэнсе.

Ўручэнне прэміі "Лепшыя". На фота Іосіф Кабзон і Ірына Нэльсан

- У ЗША для гэтага патрэбны нейкі «жоўты хайп». Я мела зносіны з журналістамі там, і ўсе яны прасілі нейкай выдуманай, неверагоднай гісторыі, якая б прыцягнула цікавасць. У мяне былі вялікія шанцы стаць папулярнай там, але для гэтага патрэбен быў нейкі прыдуманы скандал. Дарэчы, на гэтай хвалі тады пачала набіраць папулярнасць Лэдзі Гага. Але я ніколі не вітала «жоўты піяр». Тым больш, калі я пачула, што са сваім сацыяльна-філасофскім альбом мне трэба будзе прыдумляць гісторыі пра накладныя грудзей і надзіманыя папы, стала брыдка.

- А без гэтага ніяк?

- У ЗША ўсё дзівосна спяваюць. У Лос-Анджэлесе прыкладна 150 тысяч папулярных музычных калектываў, і ўсе яны хочуць быць зоркамі. Таму там велізарная колькасць суіцыдаў - тых, хто не адбыўся, не стаў зоркай. Таму без нейкай скандальнай хвалі не абысціся.

- За кошт чаго ў Лос-Анджэлесе такая вялікая колькасць добра спяваюць выканаўцаў?

- У ЗША шмат прадстаўнікоў экватарыяльнай расы. Яны, пачынаючы з эпохі блюза, джаза, навучылі астатніх спяваць. І таму там склаўся вялікі культурны пласт, працуюць выдатныя музычныя школы. І там няма дрэнна спяваюць артыстаў.

Але трэба сказаць, што ўменне спяваць прыйшло і да нас. У нас у краіне з'явілася вялікая колькасць выдатна спяваюць людзей. Адкрываюцца выдатныя школы, у якіх дзяцей вучаць вакальным майстэрстве, і гэта дае свае вынікі.

Націсніце на малюнак для пераходу ў рэжым прагляду

Ірына Нэльсан валодае 19 нацыянальнымі музычнымі ўзнагародамі

- Зараз вы над чым працуеце?

- Я цалкам знайшла сябе: сумяшчаю працу ў шоў-бізнэсе і працу над сваім праектам па здаровым ладзе жыцця. І гэтая сфера мне вельмі цікавая, ёсць свае аўтарскія напрацоўкі. І мяне гэта ўсё абсалютна патройваецца.

Калі казаць пра творчасць, то ў цяперашні час ідзе раскрутка кліпа на песню «Не дай яму сысці». Гэта кампазіцыя пра тое, што трэба берагчы сваё шчасце, не спяшацца расставацца. Цяпер ёсць такая з'ява: людзі вельмі лёгка пачынаюць сустракацца, а потым таксама лёгка расстаюцца. І тэндэнцыя хуткіх расставанняў насцярожвае: людзі перасталі цаніць сямейныя каштоўнасці, шанаваць імі. Трэба пераадольваць ганарыстасць, вучыцца мудрасці, навучыцца правільна мець зносіны, выбудоўваць адносіны, але для гэтага трэба працаваць над сабой.

Што тычыцца майго праекта адносна здаровага ладу жыцця, то ён запатрабаваны ў людзей. Думаю, што гэта звязана з тым, што яны знаходзяцца ў пэўным тупіку - не хапае ведаў, якія тычацца вечных каштоўнасцяў. Матэрыяльнымі каштоўнасцямі усё ў асноўным наеліся, спажывецкі цікавасць задаволены. Таму ўвага цяпер звернута больш да таго, каб зразумець, як ўладкована сусвет, у чым сэнс жыцця, як абрасці сапраўднае шчасце, спакой, супакаенне.

Акрамя таго, у пэўнай ступені я сумясціла і музыку, і ёгу -священные тэксты кладуцца на музыку, робіцца гэта спецыяльна для маіх майстар-класаў. Такія творы аблаў гаючым, якія ўлагоджваюць уласцівасцю.

- Калі да вас стала прыходзіць мудрасць, філасофскі погляд на жыццё?

- У 1998 годзе, калі ў краіне быў крызіс і ва ўсіх быў вельмі складаны перыяд. І тады наша жыццё ў Маскве была пад пытаннем - не было ні жылля, ні грошай. У той перыяд я пачала цікавіцца філасофіяй, духоўнай, ёгічнай літаратурай, каб разумець, чаму адбываюцца тыя ці іншыя з'явы, каб навучыцца кіраваць сваім лёсам, пераадольваць перашкоды, працаваць над сабой, каб пазбаўляцца ад дэпрэсій, ад страхаў. Зразумела, што гэтая тэма мне блізкая і цікавая. Тады ж, у 1998 годзе, я стала вегетарыянкай. У тыя гады вегетарыянства яшчэ не было шырока распаўсюджана і многія мае знаёмыя спрабавалі мяне адгаварыць ад гэтага кроку. А ўжо ў 2010 годзе ў Амерыцы я прыйшла ў ёга-клас і зразумела, што і ў далейшым буду займацца гэтым напрамкам.

Ірына Нэльсан - заснавальнік і нязменны салістка групы «Рэфлекс»

- Вы неяк для аднаго тэлевізійнага праекта праводзілі эксперымент: вы на працягу тыдня елі мяса, а другі ваш візаві, наадварот, адмовіўся ад яго на карысць вегетарыянскай дыеты. Не паўтаралі больш нічога падобнага?

- Не. Але я пайшла на гэты крок для публічнага эксперыменту, было цікава паглядзець, як на гэта адрэагуе мой апанент акцёр Яўген Дзятлаў. Да ўдзелу ў праекце ён быў заўзятым паляўнічым, збіральнікам стрэльбаў. Але ўжо пасля здымак адмовіўся ад забойства жывёл, і зброю цяпер толькі калекцыянуе, а мяса есць не часцей за адзін раз на тыдзень.

- Вы даўно жывяце ў Маскве і памятайце, якой была сталіца ў 1990-х, якой яна стала цяпер. Як ацэньваеце якія адбыліся ў сталіцы змены, любімыя месцы ў горадзе?

- Ніхто не верыў у тое, што ў Маскве будуць пешаходныя зоны. Але змены ў горадзе адбываюцца прама на вачах, нягледзячы на ​​ўвесь скептыцызм.

Масква зрабіла пазітыўны якасны скачок у сваім развіцці. А адсюль, як мне здаецца, паляпшаецца навакольнае становішча, атмасфера і маментальна мяняюцца людзі - яны зменьваюцца, нават апранацца сталі нашмат лепш. На вуліцах зараз не ўбачыш п'яных, аўтамабілісты сталі паводзіць сябе на дарогах карэктна, ды і самі трасы сталі выдатнымі.

Словам, ідзем маштабнае ператварэнне. Вядома, існуе эклектыка ў архітэктуры, але думаю, што з часам яе ўдасца ліквідаваць.

І безумоўна, цяперашні стан горада не параўнаць з тым, што было раней, - страшна было з дому выходзіць!

Што тычыцца любімых месцаў, то мне падабаюцца пешаходныя, прагулачныя зоны - Малая Дмитровка, Арбат, паркі, Срэбны бор.

- У 1992 годзе вы з Вячаславам прыехалі ў Маскву з некалькімі сотнямі даляраў у кішэні і, каб неяк жыць, прадавалі на рынку джынсы. Раскажыце, калі ласка, аб гэтым вопыце.

- Зараз, калі мы ўспамінаем тыя часы, улыбаемся, смяемся, але з сумам. Лепш, каб цяжкія 1990-я не паўтараліся.

А справа была так: мы з Вячаславам ўсталі на рынку прадаваць джынсавыя курткі, і праз дзве хвіліны да нас падышла міліцыя - нас было добра прыкметна, Цюрын ростам амаль у два метры. Нас прывезлі ў аддзяленне міліцыі, дзе мы патлумачылі, што мы артысты. Паверылі толькі тады, калі паказалі афішы і пласцінкі. Мы пакінулі аўтографы, і нас адпусцілі. Праўда, курткі не вярнулі, але і грошай не запатрабавалі.

- Як вы ацэньваеце сучасны шоў-бізнэс?

- Слухаю вельмі мала. Прынцыпы стварэння музыкі, рынку шоу-бізнесу, кан'юнктуры радыёстанцый і тэлекампаній я зразумела, і таму мне перастала гэта быць цікавым.

Акрамя таго, мяне насцярожвае і тое, што ў апошні час стала з'яўляцца ўсё больш песень з вялікім колькасць нецэнзурных слоў. Гэта дэструктыўна, небяспечна - людзі перастаюць сачыць за чысцінёй прамовы. Думаю, што гэты трэнд прыйшоў да нас з Амерыкі, і мне вельмі шкада, што мы яго перахапілі замест таго, каб развіваць сваё меладычнае спевы. А ўсё дрэннае, благое падхапляецца вельмі хутка. Але, спадзяюся, што гэта хутка пройдзе.

ДАВЕДКА

Ірына Нэльсан - заснавальнік і нязменны салістка групы «Рэфлекс».

Выканаўца такіх хітоў, як "Сысці з розуму», «Люблю», «Нон-стоп», «Падалі зоркі», «Танцы».

Ўладальніца 19 нацыянальных музычных узнагарод.

Націсніце на малюнак для пераходу ў рэжым прагляду

Ірына Нэльсан валодае 19 нацыянальнымі музычнымі ўзнагародамі

У 2017 годзе Указам Прэзідэнта Расійскай Федэрацыі Ірына Нэльсан была ўзнагароджана медалём ордэна «За заслугі перад Айчынай» другой ступені. Узнагароды яна ўдастоілася за дабрачынныя канцэрты ў гарачых кропках.